Üç Nokta Şiiri - Ada Güner

Üç nokta ile başlar benim hikayem
Görünmeyen karanlık dipsiz bir kuyu
Kanayan dizlerini gözyaşlarıyla yıkayan bir çocuk
Ve tüm karanlıkların döküldüğü kara bir delik gibi

İçimde bir kargaşa var
Kimsenin kimseyi duymadığı
Herkesin herkesten nefret ettiği
Öfkelerin havada uçuştuğu

Nefes alamıyorum artık
Neşe çekip kin kusuyorum dışarı
Kafamın üzerinde cenazeler dönüyor
Ölüleri sayıyorum son uykuma yatmak için

Aşk yiyip kan kusuyorum
Dost diye bıçaklar basıyorum göğsüme
Yaralarımı deşiyorum derinden
Damarlarımı bağlıyorum bulutlara

Tüm şehre çürük heves kokusu yayılıyor
Belediyenin bahçelerine gömüyorum kalbimdeki cesetleri
Sonra içimdeki bu nefreti sanat diye okutuyorlar okullarda
Dönüp son kalan kanımla da imzamı atıyorum acılar denizine
Ve terk ediyorum bu şehri