ÜÇ NOKTA
…
Sonra
ne gök gürledi
ne şimşekler çaktı,
halen
yelkovan
ve akrep saliselik ritüellerini devam ettirirken,
umut
can evinden vuruldu.
Korkular bir duman olup göğsüme oturdu.
Gönül hanemin saçakları altına yuva yapan kırlangıçlar
bir yangında kaldı.
“Kurtarın onları,
su serpin yüreğime,
ziyan olmadan
ömre adanmış baharlar” dedim.
Duyan olmadı!
…
FULYA ARAS KOCA
Fulya Aras KocaKayıt Tarihi : 7.1.2022 21:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Her hikayenin, başlangıç ve final kısmını yazan, insan değil midir? Yoksa biz kendimizi hayatımızın başkahramanı sayarken yazan aslında kader midir?
![Fulya Aras Koca](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/01/07/uc-nokta-190.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!