üç nokta bitmemiş cümenin sonuna koyulur diye öğrendik biz sen benim bitmemiş cümlemdin..
satırlarıma başlarken ayna' dan bir şarkı eşlik ediyor bana BARİ SEN UNUTMA diyor.
unutmasaydın keşke
keşke hatırlasaydın be..
unutulmaya dair ne vardı
basitmiydi el ele tutuşmak
basitmiydi kokumu içine çekmek
basitmiydi hiç uğruna ''AŞK''tan vazgeçmek..
ben de bundan sonra böyle Meleğim iki nokta cümlelerimin sonuna..
Hiç bitmedin belki de hiç başlamadın bile
kandırdın kandırıldım kandırıldık..
sevdim sevdik seviyoruz sevmememiz gerektiğini bile bile
öğretmediler ki bize sevince canımızın yanacağını üzüleceğimizi
neden büyüdük ki biz canımızın yanacagını bilsek severmiydik hiç büyürmüydük dimi?
Bir gün bu yazdıklarımı okursan eğer o günde çık gel yağmur gözlüm
o gün gelsen seviyorum desen kafi..
neredeydin demeyecek kadar çok seviyorum seni
bitmemeli.. sevmeli.. dönmeli..
dönmeyi bilmeli.
Kayıt Tarihi : 25.2.2014 16:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi özlem ve unutamamak
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!