Üç Nesne Şiiri - Yavuz Şimşek Selimi 2

Kurtuluş yok yapışıp kaldı elime
Biri kazma, biri kürek, biri çizme
Her biri ayrı ayrı düşürdü derde
Alan olmadı satamadım bir türlü

Geceleri bırakmaz uykularımda
Babamın mirası gibi omuzumda
Onbeşinde aldım, şimdi ellisinde
Beş paraya satamadım bir türlü

Düşümde yorganı ,döşeği eşeler
Dağı, taşı yıkıp üstüme küreler
Üçü birden koca dünyayı fetheder
Yere düştüm kalkamam bir türlü

Kazma,hançer misali iner sineme
Kürek ,taşı toprağı yığar üstüme
Çizme, tepeler zıplar basar aslıma
Sesim soluğum çıkmaz bir türlü

Feryadıma üçüde kulak tıkıyor
Yalnız kalınca evi barkı yıkıyor
Çalışırken her bir işe kulp takıyor
Figanımı duyan olmaz bir türlü

Sabah erken kapı önünde ihtiram
Elime yapışıp kalır kurtulamam
Onlardan habersiz bir adım atamam
Kapıya attım çalan olmadı bir türlü

Her an elimizde her an yanımızda
Soğuk bir taşa yaslı başucumuzda
Bir zaman okununca son selamızda
Kimseye konuk olmadılar bir türlü
2008