Üç Metrakare Şiiri - Gökhan Gürsu

Üç Metrakare...

Beni bıraktın en korktuğum kabusum benle,
Hücre oldu tüm dünyam altı üstü üç metrakare.
Her öğün yediğim; senden kalan ne varsa.
Bazen tatlı gülüşün,bazı ekşi gözyaşların ve en çok acı gidişin.

Belli belirsiz ışıklarla aydınlansamda ara,ara
Hep siyah bir fondaki flu bir benim hayatta.
Ümit yapmaya uğraşıyorum,kendimce mazaretlerle,
En üste koymaya çalıştığım en son kağıttan kuleler gibi yıkılıyor son nefeste.

Çoktan unuttum gülebilmenin hazzını,
Posası alınmış,kalan yalandan bir kainat sensizlik.
Günahlarım gelmişler ziyarete,
Giderken kal diyemediğim,kahrolası gururum en önde,
Ve sonrasında önemsiz beşeri günahlar.

Senle yaşamakmış nefes almayı özel yapan
Sıradan bir varoluş şimdilerde,
Sadece bir cisimim,ruhsuz,renksiz,sensiz
Hakedilmeyen bir madolyanın geri alınışı gibi bakıpta birşey yapmadım,
Oysa uzanıp haketmesemde arsızca,ısrarla istemeliydim seni.
Şimdi ben altı üstü üç metrakare sensiz bir adamım.