Üç Maymun Şiiri - Yıldız Münüklü

Bir uğultudur gerçeği anlatmaya yetmeyen sözler
duruşunda kartalın gözleri
Bakışında serçenin denklemi
Dar bir sokaktı ve çıkmaz
İşe yaramaz artık bildiği
Canına okumalı
Vermeliydi dersini
Her sözün varsa bedeli
ödemeliydi

Sesden hızlı koşuyor saçları
gece gençlikten uzun
Arafta bir kadın çıığlığı
Ayakları büyük ve yalın
Beyaz boynunda savruluyor
kırmızı şalı
Koşarken fırlattı ayakkabılarını
Hiç bir kadın bu denli hızlı koşmamıştır
Ensesinde duydu avcının soluğunu
Tek el silah sesiyle durdu
O bir anneydi ceset olmadan önce
Son sözü neydi
Birer birer ışıkları yanıyor evlerin
Uyanıyor halk rüyasını seçemeden
Uykuya dalarken soluksuz nokta

Kayan bir yıldız sessizliğinde kadın
Karlara inat kanı
Buğulu ve sıcak
Aka aka kızıl bir nehir gibi
mahalleyi dolanacak
Herkes pencereden bakıyor ve bakacak
Dönecek sırtını herkese herkes
Yokmuş gibi mış gibi yapacak
Herkes korunaklı merakta
Herkes sıkıcı yalnızlığından sıyrılacak
Uyanana dek derin uykusundan halk

Ve başlayınca gerçeklik korkusu
Kapatacak perdelerini sımsıkı
Öfkeyle lanet okuyacak bir erkek pencereden
Aklıyla koşullar arasında
Gidip gelecek vicdanı gidip gelecek
Utanacak insan olan yanları
Herkes gibi taşa dönüşecek O da
Unutuşun iyileştirici sargısıyla
Söndürecek ışığı

Bir kadın haykırıyor çıkmaz sokağa
"İnsanlık öldü mü darda?
Can kurtaran girememiş çıkmaza
Kan akıp yolunu bulanda
Akıyor kan soğuyor kan
kıvrıla kıvrıla yana döne büküle döküle
Akıyor kan

Yarı çıplak bir sokak çocuğu
Sırtüstü yatan cesede merakla bakıyor
yaklaşıyor korkmadan bakıyor kollarına
Ve çekiyor kırmızı şalı boynundan ölünün
Sarıp sarmalıyor çıplak boynuna

Sokak lambasının ölgün ışığını
bir şal gibi örtüyor kar
Herkeste bulaşıcı korku
Baş köşede oturuyor zehirli bir yılan
Siren sesleri geliyor derinden
Üç maymun zıplıyor karın üstünde
KAR KAR KAR