Üç Lira Şiiri - Keşfi Çamaşuvi

Biri sağda biri solda
Öteki de sımsıkı avucumda
Ceplerimde olsa da Bir liralıklar
Yükleri çok ağır omuzlarımda

Bir simit iki çay ya da
İki simit birde çay
Ne fark eder ki bana
Sonunda hep üç lira

Yoksa üç çay mı içsem
Ya da üç simit yesem
Veya hiç harcamayıp
Hayal kurup yürüsem

Fena olmazdı hani
Şöyle demli bir bardak
Yanında da bir simit
Karnımı doyuracak

Nasıl olsa son liram
Avucumda kalacak
Bakalım benim için
Gönlünden ne kopacak

Simit diye bağırdı
Sakallı yaşlı adam
Ulan dedim kendime
Gitmem onu almadan

Ver dedim tazesinden
Gevreğin güzelinden
Bahçeye yürüyeyim
Çayı da bekletmeden

Söyledim demlisinden
İçtim en yavaşından
Simit yerken düşürdüm
Lirayı avucumdan

Ne de nazlı yuvarlandı
O tahtalar üstünde
Giderken biliyordu
Gözüm onun üstünde

Durdu yolun sonunda
Baktı bana son defa
Kendisini atmıştı
Bir mazgal çukuruna

Kalkıp oraya koştum
Dedim belki bulurum
Bakarken karanlığa
Kalmamıştı umudum

Gitti dedim son lira
Gitti hiç acımadan
Ne hayallerim vardı
Düşmeden avucumdan

Belki çay içecektim
Belki bir simit daha
Zaman biter mi şimdi
Daha çok var sabaha

Döndüm masaya baktım
Simidi karga kapmış
Kaparken de simidi
Bardağı yuvarlamış

Ey dedim ey Allah’ım
Nedir benim günahım
Bulduğum üç liradan
Sökülmüştü iflahım

Bak oğlum Hasan dedim
Bak şu dünya haline
Haram kamyonla yenir
Üç lira senin neyine!

İşte o gün bu gündür
Hep korkarım haramdan
Ben dersimi almıştım
Bulduğum üç liradan.