Üç Kuruş Şiiri - Oğulcan Arslan

Biri üç kuruş uğruna,
Çarptı baba evinin kapısını.
Dönmedi bir daha.

Bir diğeri üç kuruş uğruna,
Ayrıldı sevdiğinden,
Çaresiz.

Bir başkası yine o üç kuruş uğruna,
Selamı sabahı kesti eşiyle dostuyla,
Çaresiz.

Ve bir başkası yine o zalım üç kuruş uğruna,
Kıydı canına.
Çaresiz ve yılgın.

Baba evini terk eden,
Toparlandı, bir zaman sonra,
Şimdi kendi evinde, ocağında.

Sevdiğinden ayrılan,
Buldu bir başkasını.
Bir zaman sonra ama çok geçmeden.

Dostlarına darılan,
Barıştı bir zaman sonra eşiyle dostuyla,
Ve nice dostlar edindi, sonradan.

Canına kıyansa...
O, öldüğüyle kaldı işte.
Çaresiz.