Üç Kurşun Şiiri - Yusuf Demir Saba

Ben üç kurşun yedim evvel ömrümde
Üç kez öldüm
Üç kör kurşun yedi
Şu ağır yaralı yüreğim
Üç kez serildim yere
Beni üç kurşun kanattı
Üç kurşun deldi sol yanımı
Üç kez, üç kurşun ağlattı
Üç kez gözyaşlarım içime aktı
Üç kez yoruldu
Darmadağın oldu bedenim
Ben üç kez öldüm
Ve üç kurşun ölüm nedenim

Ben üç kurşun yedim evvel ömrümde
İlki kırkında geldi sevdamın
Yağmurlu bir Mayıs ortasında
Çiçek beklerken bir demet
Menekşeler, papatyalar, bahar gülleri
Beklerken bahar çiçekleri
Ayrık otları düşmüştü yine bize
Ve bir kör kurşun düştü nasibimize
Sevdalının attığı
Delice bir kurşundu bağrımı vuran
O an, işte o an
Her damla bir kurşun olmuştu bana
Ebabillerin bıraktığı
Delmişti her damla viran yüreğimi

Ben üç kurşun yedim evvel ömrümde
En acı günümde gelmişti ikincisi
Babamın öldüğü günde
Bir babam üstüne bir de kör kurşun
Seherlerde dağlamıştı yüreğimi
Fayda etmemişti sözlerim
Bad-ı saba getirmişti onu
Şafak alacasında
Bırakmıştı acımın üstüne
Bırakmıştı vuslatı ahirete
Yine yaşlarım içime akmıştı o gün
Yine kalbim kanamış
Ve Yine kan ağlamıştı gözlerim

Ben üç kurşun yedim evvel ömrümde
Her günahın her vebalin her hatanın
Her şeyin bağışlandığı bir günde
Yedim üçüncüsünü
Hem de sebepsiz yere
Yine canım yandı yine kavruldum
Yine savruldum kuru yaprak misali
Yine kendimi sağa sola vurdum
Yine deldi geçti sol yanımı
Yine yaraladı kırık dökük bedenimi

Ben üç kurşun yedim evvel ömrümde
Onlar vurdu ben kanadım
Her kurşunda ağladım
Her kurşunda kırıldı kolum kanadım
Ben üç kez vuruldum
Ve üç kez öldüm
Üç kurşun ölüm nedenim

Bad-ı Saba