Üç Kızına Kendini Feda Eden Bir Ana.!

ÜÇ KIZINA KENDİNİ FEDA EDEN BİR ANA.!

Merhaba gönül dostlarım ve kader arkadaşlarım. Kanser hastalığına yakalanalı ve KANSEV derneğinde aktif görev alalı bu tür rahatsızlık yaşayanlara umut olmak için kendimde sorumluluklar hissediyorum. Ondan dolayıda sanatımın gereği şiirler yazarken, hastalık tedavi sürecimde iyi kötü durumlarımı kaleme alırken gazetede yayınlarken, neden kader arkadaşlarımın hikayelerini kitap haline getirmeyeyim ki diye düşündüm. Bu fikrimi, yönetim ve üyeler olumlu karşılayınca çalışmalara devam ettim . Yazdığım eserler ilgi görüp okunuyor, yorumlarda alıyordum. İşte benim eserimi okuyup geçmiş olsun diyen bir hanımefendi kendininde kanser olduğunu ama tedavi olmak istemediğini üç kızının istikbalini düşündüğünü söyledi. Benimle onun arasındaki mesajları sizler ile paylaşma gereği duyuyorum. Söz gereği Rumuz. Anacık.

Anacık: Hikayenizi okudum çok zor şeyler anlatmışsınız Azminiz alkışlanacak kadar güzel. Bu arada geçmiş olsun.

- Ben: Allah razı olsun, Zekice Kültür ve Sanat Evime gelirseniz kitaplarımdan size hediye ederim.

Anacı: Cümlemizden razı olsun. Ben ilçesindeyim ama kızımı gönderebilirim o Isparta'da okuyor. Bu sene son sınıfta. Bende kanserim ama tedavi olmadım.

-Ben: Neden tedavi olmadınız çok üzüldüm çünkü kanser ihmale gelmez. Lütfen en kısa zamanda olun.

Anacık: Üç sene oldu öğreneli durun anlatayım ben üç kız annesiyim.Onları okutmam gerek ben tek başıma .Yaşıyorum eşimden destek alamıyorum.

-Ben: Sizi kaybetmek istemeyi kanser bekleyemez ki.
Çocukların rahatsızlığını bilse tedavi ettirirler seni.

Anacık: Ben Isparta'da yaşayamam. Gerekli tedaviyi olabilmem için sağlık belgemin olması gerek. O yüzden çocuklarımın masrafını, rızkını yol masrafına veremem.
Onlara söyleyemem ki. Akılları bende kalır, onların okuması lazım. Onların başarıları beni mutlu edecektir. Benim gibi şiddet görmesinler,ekmeği eline alsınlar.

- Ben: Zekice Kültür ve Sanat evimde kalabilirsiniz para vermezsiniz. Gelin sizi tedavi ettirelim Kanser hastaları yardımlaşma ve yaşatma derneği ile bayanlarla tanışın. Eminim size yol gösterecekler. Gelince beni ararsınız size telefon numaramı veriyorum. Ben şehir dışında olsam bile sizi Dernek başkanım Cemaliye Bardakçı'ya yönlendiririm sizinle ilgilenir mutlaka yardımcı olur. ben Şarkikaraağaç ilçesi Bey köylüyüm. Sizi derneğimize üye yaparız, aktif faaliyetlerden, imkanlardan yararlan. Hem merak ettim seninki ne kanseri? Çünkü bazı türler yaşama şansı vermiyor, menim ayakta kalmam mucize.

Anacık: Üç sene önce hastanede çalışırken Yalvaç hastanesine gönderdiler. Orada ultrason çekildi. Çok sayıda kist ve kitle var denildi. Her iki tarafta meme kanseri var. Her altı ayda kontrole gitmem gerekiyordu. Ama gitmedim, sağlık raporlarım da pürüz çıksın istemedim. Çünkü nereye gidersem sağlık raporları isteniyor. Raporlarım çürük çıkarsa iş bulamam ve çocuklarımı da okutamam. O yüzden tedavi olmak istemiyorum. Çünkü çocuklarıma bakacak ailem yok..

-Ben: Anacık hanım seni Isparta Valiliğine götüreyim yardım ederler, Devletimiz çok güçlü. Sosyal Politikalar Müdürlüğüne de gideriz, sana destek olurlar İnşallah.

Anacık: Buradakine gittim 9 sene önce yüzüm, gözüm kanlar içinde yaralıyken, hiç bir şey yapmadılar. 2018 de tekrar gittim çocuklarımı okutacağım, işim yok çok muhtacım çünkü kocam başka kadınla yaşıyor dedim. Formları doldurdum bekliyorum, yani biz gibi garipleri görmezler. Yani evimizde yalnız ölsek kimseler görmez.
Neyse kusura bakmayın tekrar gelmiş geçmiş olsun .

-Ben. Beni boş verin sizi kurtarmamız lazım bu illet hastalıktan. Pazartesi beni Tıp Fakültesinde randevum var sizde gelin ilgileneyim, hocalarımızla tanıştırayım.

Anacık: Allah'ım bir daha böyle problemler vermesin İnşallah. Siz İlçede mi yoksa köyde mi kalıyorsunuz?.

-Ben: Yok kışın merkezde Isparta'da kalıyorum, bahar, yaz köydeyim. KANSEV derneğinin de misafir hanesi var, sizi ağırlarız. Kira ödemezsiniz yardımcı oluruz. Ben Dernek adına kitap hazırlıyorum, yazdıklarım o kitaba girecek. Senin hayatını da yazarım Pembe Düşler hikayeleri kitabına koyarım arzu ederseniz. Çünkü sizler bizler için çok değerlisiniz. Çok yanlış düşünüyorsun kızlarının umudu, tutanağı sensin.

Anacık: Sağ olun ama tedavi olmak istemiyorum. Çünkü bu güne kadar sadece çocuklarım için ayakta kaldım. Henüz 38 yaşındayım ömrüm hep ağlamakla geçti, rezillik çektim bu hayatta hiç gülemedim. Ablamda da kanser vardı. Çünkü o tedavi oldu kurtuldu.

-Ben. Kızların sağlıklı anne isterler. Sonra çok üzülürler.

Anacık: Her 6 ayda geleceksin demişlerdi gidemedim işte. İlk gittiğim güne baktım 2017 yılı - 6 ay gitmiştim kirstlerin de uzunluğu, kısalığı yazıyor, birde çekilen ultrason, monuğrafi sonuçları var elimde. Doktorlar biliyorum kızacaklar da, arkamda sahip çıkacak kimse yokken, elimde tedavi olacak ücretim yokken, sanki tedavi olabilecek miyim?. Bir günlük, iki günlük değil, tedavi uzun sürüyor. Bir sen önceki resmimle şimdi ki resim arasına da elbette fark var, içim yüze yansıyor.

-Ben: Haklısın kanser rahatsızlığın gerçekten dışarıya yansıyor. Bizim dernekte bir çok kadın görüyorum her birinin derdi farklıdır. Elbette yavrulara kıyılmaz ama sen tedavini geciktirdikçe , sorunu zorlayacaksın onlar için yani kızların içinde arkanda gözyaşı bırakacaksın.

Anacık: Eskiden ben çok ağlardım. Bir ayda 20 kilo verdiğim olurdu, şimdi ağlayamıyorum içime atıyorum.
Henüz ağrım sancım yok ama bazen sıvılar damlıyor.

-Ben: Seni hasta eden üzüntüler olmuş zaten. Bende üzüntüden kanser oldum. Hiç kötü bir alışkanlığım yok.

Anacık: Bende çok üzüldüm. Çok zor şartlarda bu zamana geldim. Alçılı bacağımla gündelik işlere gittim ve kocam sırtımdan bıçakladı. Ama kimseye hiç bir şey demedim. Sokaklarda saçlarımdan sürükledi aç kaldım.

- Ben: Evleneli 40 yılı geçti ben daha eşime bir tokat dahi vurmadım, kadın dövmek için değil sevmek için alınır. Eşine değer vermeyenleri kınıyor,lanetliyorum.

Anacık: Ama benim ayakta kalmam gerekiyordu.Ne güzel sen eşinin kıymetini biliyorsun. Benimde huzurum yuvam çok güzeldi, ta ki o zengin kadın parasıyla kocamın hayatına girene kadar. Kocam beni gözden çıkardı paralı kadını tercih etti. Çocukları da ihmal etti.
Ben prensesler ime harçlıkta zorlanıyorum. Onlar karı koca gibi 55 bin liraya dişlerini yeniliyorlar. Hayat işte bu hastalığımı ilk kocama söylediğimde. !.Verdiği cevap şu: Bir şey olmaz lan geçer deyiverdi işte değerim..

- Ben: İçki sigara içiyor mu, ibadet yapıyor mu, yoksa şeytanın ve nefsinin emrinde mi yaşıyor?.

Anacık: Hayır ibadet yapmıyor, içki bir zamanlar içiyordu, devamlı sigara tiryakisi olduğunu biliyorum.

-Ben. Sigara içiyorsa onunda ciğerleri zarar görüyordur mutlaka. Kimin ne olacağı belli olmaz. Kocanın da aslında muayene olması gerekebilir diye düşünüyorum.
Çünkü meme kanserinin kurtulma şansı biraz fazladır.

Anacık. Ben Allah'a havale ettim onu. O sağlığına iyi bakar. Isparta'ya sık gelir giderler, ishal bile oldu mu hemen gider altlarında araba.var bolca paraları da var.
Ben çok aşırı öksürüyorum. Ciğerlerimde sorun var gibi . Okulda çalıştığımda Müdürüm derdi, ciğerlerinde bir sorun mu var diye?. Belkide vardır bilemiyorum ki..

-Ben: Anacık ne olur göğüs ciğere yakındır. Atlatma şu illeti yaşın çok genç kıyamam sana. Benimle tanışman belkide şans olacaktır senin için. Eşime söylerim seni misafir ederiz. Birlikte doktora gelir gideriz. En azından son duruma göre hareket ederiz. Sen bir cansın güzel çocuklarının anasısın yaşaman lazım. Yarın üç farklı dünürün, üç farklı damadın, torunların olacak İnşallah. Göz göre göre intihara sürükleme kendini lütfen...

Anacık: Allah izin verirse hepsi olur inşallah düşüneyim.

- Ben: Sana sağlık karnesi neden vermiyorlar ki söyle?

Anacık: Eşimle nikahım devam ettiği için birde onun dükkanı var esnaf gözüküyor. Benim üç senelik sigortam vardı çalışıyordum ama şimdi yok. Gündelik işlere de kolum zarar görünce gidemiyorum zordayım.

-Ben: Sizi barıştırsak çözüm olur mu?.

Anacık: Kocam başka bir kadınla yaşıyor, nikahsızlar ama aynı evde yaşıyorlar. Bizim evliliğimiz sadece kağıt üstünde kaldı, umudum yok gibi sanki.

-Ben: Çocukların hakkını aramıyor mu?, hesap sormuyorlar mı?, babamız nerede demiyorlar mı?.

Anacık: Hayır çünkü ben babayı onlara kötü anlatmadım ki.. Babalarını asla kötü bilmesinler. Ben elimden geldiğince gündelik işlerle geçindirmeye çalışıyorum. bazen odun, kömür taşıyorum. 6 ay kadar hastanede çalıştım şimdi belim sakatlandı bekliyorum. Üç haftadır da hiç bir işe gidemedim.

-Ben. Benimle diyaloğu koparmayınız sizin tedavi olmanız için elimden geldiğince her kapıyı çalacağım. Kansev derneğimizde sizlere hizmet için var karar ver...

Not: Yukarıdaki söyleşilerin hepsi gerçektir. Anacık rumuzlu kadın evlatları uğruna hastalığını yok sayıyor. Hemde her iki memesi kanser. Adresini bildirirse yetkili kurumlardan destek almaya çalışacağım ama gizlendi..

Eser: Anacık ve ben: Zeki Çelik Dernek üyesi.