Birkaç senedir sanalda tanıdığınız bir insanla bir gün karşılaşırsınız, karşı karşıya oturup çay içersiniz. Güncel konuları konuşmakla başlayan sohbet yavaş yavaş anılara ve şiirlere gelir. Ortak davanın sahibi ama birbirini hiç görmemiş bu iki insanın birlikte kulaçladıkları denizin dalga sesleri örter ortamı. Ben de İsa Tekin'le Diyarbakır'da buluştuğumda aynı davanın dalga sesleri onlarca yıllık yerinden yeniden geldi.
DTP’ nin kapatılması davası Anayasa Mahkemesinde görüşülüyordu ve yedi askerin öldürüldüğü gündü; ülkemizin bir aymazda olmasına birlikte üzüldük. Kürtlerin sorunları, FKF (Fikir Kulüpleri Federasyonu) ’den kopan Doğu Kültür Ocakları’nın kurulduğu zamandan beri bildiğim bir olgudur. Ne derin sular geçildi.
Epeyce konuştuk. Söz dönüp dolaşıp edebiyata dolayısıyla şiire geldi. İsa Tekin'in üç şiir kitabı basılmış, bir anı kitabı da yazım hazırlıklarını tamamlamış, eksikleri gideriliyor ve yakın bir tarihte onu da okuyacağız. Birinci şiir kitabı Cil Yayıncılık tarafından SERÇE YÜREĞİM adı altında 2004’ te yayımlanmış. İkinci şiir kitabı SESLENEN YÜREKTİR Pêri Yayıncılık tarafından 2005 ve üçüncü şiir kitabı ise yine* Pêri Yayıncılık* tarafından DİCLE’YE ATILAN KARANFİLİM BEN adı altında 2007’ de yayımlanmış. Bana hediye edilen bu üç kitabı bir çırpıda okudum. Bugüne değin pek çok şiire yorum yazdım ama hiç bir kitaba yorum yazmadım, bu üç kitap beni yazmaya zorladı.
İsa Tekin birinci kitabının ön sözünde “ Bir zamanlar sesli düşündüm” diyor ‘80 öncesi için. Diyor da susmuş değil, bu kez yazılı düşünüyor:
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
