Üç Kere Kadın Oldum Şiiri - Halis Karabenli

Yatağına saçları dökülmeyen uykusuz bir kadınım ben
ve ayak parmaklarının varlığını ancak kapının eşiğine çarpınca fark eden
Bayım,
annemdeki babamın devamı olmayın siz de bana
Ellerimi tutun
Ellerim ki, dümdüz bir yoldur ve siz isteyin yeter
tuzla keserim kalbimi
.
.
Bayım,
benim annem ağlayamaz ve göz kapaklarının dişlerini sıkardı herkesin içinde
Doğar doğmaz kadın diye tek kelimeyle başından vurulan,
annemin ağlayan rahmiyim bu yüzden
.
.
Bayım,
bir daire çizip adımı üç kere boş bir kağıda yazdılar
Üç kere kadın oldum ben
üç kere tufan gördüm
üç kere sessiz kaldım
üç kere boş oldum
ve üç kere öldü annem
.
.
Israrla ellerimi tutun istiyorum
Ellerim ki, hiç kimsenin terinin bulaşmadığı dantelli bir yastık kılıfıdır
ve göğüslerimde susuzluktan iki tepe arasında koşuşan bir çocuk var
Bir kadının, başka bir kadını sürgüne gönderdiği ilk yarayım ben
Anlıyor musunuz bayım,
benim annem ağlayamazdı herkesin içinde
ve bu yüzden ben, annemin ağlayan sütüyüm
Durmaksızın ellerimi tutun ne olur
Ellerim ki, ilkin doğduğumda bırakıldı kadın oldum diye
.
.
Bayım,
annemdeki babamın devamı olmayın siz de bana
Üç kere kadın oldum ben
üç kere tufan gördüm
üç kere sessiz kaldım
üç kere boş oldum
ve üç kere öldü annem
Anlıyor musunuz
Ellerim ki, avuç içlerim bile karanlıktır benim.

Halis Karabenli