Uç kelebek uç!
Sende renk çok, ben de kemter sonuç.
El-etek çekildiği anlarda,
Yok artık aslanlar meydanlarda.
Bu günlerde karıştı saç sakal.
Orman büyük, unutma çok olur çakal!
Çakallarda ürkek bir pusu.
İhanetin kaçar uykusu.
Mertlik defterlerden silinir.
Köpek dişleri bilendikçe bilenir.
Daima kalleş olur baş tacı.
Revaçta kalır alçak yağcı.
Uç kelebek uç ebem kuşağına!
Aldanma sakın elin uşağına!
Üzülme sen hiç!
Sarsın seni tatlı bir sevinç.
İpeksi kanatlarını çırp sevgiye!
Bütün hınçlar kalsın geriye.
Uç kelebek uç!
Güzel olmak mı suç?
Çırpma renkli kanatlarını biteviye!
Her ışığa doğru, çıkış var diye.
Bil ki buradan sessizce gitmeden;
Sınav büyük, öteye en büyük neden!
Konma böcek yiyen bitkiye!
Al karanfil diye...
29 Şubat 2004 Pazar, Danimarka-Køge 20.45
Necmi ÜnsalKayıt Tarihi : 1.3.2004 13:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)