Uç kelebek uç!
Sende renk çok, bende delik pabuç!
Sisli ormanı karanlık bastığında,
Kabuslar yatar korku yastığında.
Basar dağları kesif bir sis.
Dağlar ne cömert, ne de hasis!
Uç kelebek uç!
Yaklaşmakta beklenen sonuç.
Meydanlara kurtlar indiğinde,
Bir kemirti duyulur leş kemiğinde.
Çakallarda bekleyiş sinsi;
Leşe konmak an meselesi!
Uç kelebek uç, ömrün bir gün!
Ya bahçe yada sürgün!
Ayrılınca kurtlar leşten,
Çakallar konar harama beleşten!
Hainlerin huyu perde gerisi,
Artıklar şahane, bahane gerisi.
Uç kelebek uç gökyüzünde,
Özgürlüğü tat hayatın özünde.
Çıkar çatışmasında aranmaz hak.
Kendini bilen esaretten uzak.
İhanetin beyninde dolaşır kırk tilki,
Kuyrukları birbirine değmez şunu bil ki!
Uç kelebek uç çiçekten çiçeğe!
Hedef olma kararsız deli fişeğe!
Çakallar sofrasında haksız paylaşım.
Çıkar olursa döner bile kardaşım.
Nedir ki aç kursak dediğin?
Ötelerde ateş olur haram yediğin.
Uç kelebek uç!
Sende renk çok, bende yırtık pabuç!
Bırak, bırak da seninle geleyim,
Seninle pır-pır etsin yüreğim!
Sakın; bunlar kırmızı gül diye,
Konma kor ateşe haybeye!
Bir hevesle aldanır da konarsan;
İmzalarsın hiçliğini yanarsan!
Uç kelebek uç istediğin yere...
Doğrularını haykır göğsünü gere-gere!
Renkli kanatlarınla sevinç kat çabana,
Çiçek-çiçek dolaş, kimseyi atma yabana!
Her ışığı zannetme çıkış yolu!
Unutma; hayat yolları çukur dolu!
Uç kelebek uç çal türkümüzü,
Renklerinle yaşat sonsuzda ülkümüzü.
Nisan yağmuru gibi yağsa hüzün,
Arkası mutlak rahmettir gülsün yüzün.
Her zorluktan sonra var iki kolaylık.
Sıfırdan başlar bebek; doğmaz on aylık.
Uç kelebek uç gönlünce...
Yokuşlar dinlence, inişler eğlence!
Çimenler ezilir fillerin kavgasında.
Yokluk zinciri... Esaret her halkasında.
Beyinler uyuşuk, gözlerde hipnoz!
Ömürden kalan zaman en büyük koz.
Uç kelebek uç sonsuza doğru...
Olmasın hayatın mutfaktan helaya boru.
Nefret güçsüzlerin ateşsiz silahı,
Sabah olmaz, mazlumun çıkar âhı.
Kazandım sanırsın; oynarsan hileli oyun.
Hakkını alır boynuzludan tos yiyen koyun.
Uç kelebek uç adımla sonsuzu.
Geleceği kucakla imrendir soysuzu!
Uç kelebek uç elinde son koz.
Puslu gidişi ışığınla boz!
22 Şubat 2004 Pazar, Danimarka-Køge 00:48
Necmi ÜnsalKayıt Tarihi : 1.3.2004 15:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)