Üç kardeştiler Şiiri - İsmet Can

Üç kardeştiler Nevin, Harun ve Hasan
İyi geçinmelerine rağmen, kavga ederlerdi; bazen

Elim bir kazada kaybettiler; anne ve babalarını
Yardım edecek bulamadılar; dost ile akrabalarını

Aslında kendi başlarına yetecek durumdaydılar
Çalışarak hallerini koruyacak konumdaydılar

Nevin ablaydı; çok büyük hayalleri vardı
İç dünyası küçüktü; yüreği dağlar kadardı

Harun ortanca idi; en yavaş ve sakindi
Ağırbaşlılığıyla sanki biçilecek ekindi

Hasan en küçük yaramazdı ve hırçındı
Kabadayılığı ile hemen herkese kaşındı

Manken olmak istiyordu abla, sanat için soyundu
Kestiremedi sonucunu, bu sistemli bir oyundu

Harun zor işlerde uğraşarak çalıştı
Tutundu hayata, cilvesine alıştı

Hasan hızlı yaşayarak, serseri olup gitti
Yaşamı sokak arasında, kör kurşunla bitti

Üç kardeşin yaşamı, yeni bir hayat sürümüydü
Belkide tozlu raflarda yerini alan, bir kitap dürümüydü

Harun taşkınlık yapmadan yaşadı; kısmeti boldu
Aradığı aşkını bularak, ömür boyunca mutlu oldu