Üç Karanfil Şiiri - Şah İsmail Ateş

Karanlığa gömülmüş
Bir Altı Mayıs gecesi
Acının harman yerine
Kurulmuştu darağaçları
Taş yüreklerin öfkesi
Dolandı darağacına
Üç karanfil buğusu
Sardı gökyüzü maviliğini
Yıldızlar ağladı buluttan önce

Utancında
Güneş doğmadı
Rüzgar esmedi
Papatyalar fal tutmadı
Mor ötesi dalgalar
Kavurdu gonca umutları
Üç karanfil düştü toprağa
Suskunluğa gömüldü evren

Bin asır geçse de aradan
Kırağıdan harflerle
Atatürk nakışlı
Üç karanfil
(DAHİ) yazılacak yüreklere