Üç Kandamlası Şiiri - Kazım Üçok

Üç kandamlası düştü şafağa
Darağacı utandı
Üç güvercin havalandı avludan o sabah
Kanatları ya sedeften ya nurdandı

Başlar dik, bakışlar vakur
Ayaklar prangalıydı
Yürüdüler darağacına
Ne yüzlerinde bir korku
Ne yüreklerinde pişmanlık vardı
Onlar ölüme meydan okuyan
Yağız atlı delikanlılardı

Onlar devrim yolunda
En hızlı koşanlardı
Onlar, ölüme gözünü kırpmadan giden
Mangal yürekli çocuklardı
Yarınlar için savaştılar
Yarına gittiler
Onlar rüzgarlarla yarışıp
Güneşi zapt ettiler!

Diz çöktüm önlerinde
Bin minnet ile ellerimi bağladım
Damla damla yaş süzüldü gözlerimden
Müjgan ağladı, ben ağladım!
Müjgan ağladı, ben ağladım!..