Güneşin batışını izlemek güzel olurdu bizim evden
Mehtabın pembesi
sanki bir köylü kızının pembemsi elmacık yükseltisi...
Ama genellikle tarfsız, renksiz yaklaşırdı gökyüzü bakana
Sevmek ise şans işi:
Sabah erkenden toplanıp giden bir kalabalık muhakkaktı
Ah! Neydi benim gençliğim, Orhan Veli
Gel görki aşka dair en fazla kağıtlar karaladım
Yalnızlıktan grur duymaya başladım sonra
Bazen balkona çıkıp güvercin yakalamaya çalışırdım
Sonra biriyle anlaştım:
O da, yemini verdiğimde uzaklaşır
Yemini yedikten sonra da kaçardı
Ah koca Ankara!
Vere vere üç kağıtçı bir güvercin verdin bana
Kayıt Tarihi : 3.6.2004 21:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!