Üç Işık Şiiri - Kemal Tanyıldız

esmer bakışında
sarışın bir yoksulluk vardı
günle öpüşen sabah buğusu/ nazlı güneş
dağların koynundaydı
şehre indi aydınlık
geçtiği yerleri aydınlattı
mavi mavi esneyen caddeler sonra
henüz sönmemiş sokak lambaları
ve uzun boyu
ve parkası
ve sakalı
ve dimdik onuru

yoktum o tabloda/ yerkürede
yüreğinden kovmuşlardı beni
anladım doğunca/ yeryüzündeki bütün acıları anlamak gibi
senin gibi...
gördüm büyüyünce/ asılan çacuklar gibi
ya da aç yatan, düş görmeden...
büyüdü çocuklar ama
anladı seni
büyüdük
anladık seni...

bağırdı YUSUF sonra
gece çöken siyah bir itin
gölgesinden... karanlığa...

YUSUF dedi ışık...
bak YUSUF
DENİZ mavi/ gök ASLAN
İNAN...
elbet kurtulacaktır yurdum
esaretin coğrafyasından...

Ali K. Tanyıldız