Üç insan bir şiir
Hayat
Bir tiyatro
Sahnesinde sen
Ne sensin “perde” diyen
Ne de indiren
Aşk;
Kafdağında bilmece
Yusuf'ta zindan
Mecnunda hak
Keremde yanmak
Hamzada heybet
Ebuzerde gurbet
Alide hikmet
Çöl;
Güle toprak
Kurana ses
Bilale nefes
…
Müjde;
Levlake levlak vema halaktul eflak
Ademin özünde
İsanın sözünde
Asanın gücünde
Barnabasın sırrıyla
Bahiranın dilinde
Doğdu Mekkenin kalbinde
Yetim;
Abdullahtan emanet
Aminede muhabbet
Halimede merhamet
Fani bir bedende baki bir azamet
Yerde Ahmet göklerde Muhammet,
Zulüm
Boğarken Mekke o nuru
Ebu cehilde taşlaştı cehaletin gururu
Ömerle şahlandı islamın onuru
Yasirce yürekler getirdi zulmün sonunu
Hicret;
İnkardan imana
Küfürden kurana
Sırını saklar hem güvercin, hem örümcek hem de mağara
Veda tepesinden bir nida
“Taleal bedrü aleyna”
Cihad
Haktan öteler davet
Ölümdeki rahmet
Yaşamı şehadetle yenmek
Bu dünyaya göz yumarken
Meleklerle söyleşmek
Cihad,şehadete açılan kapı
Şehitlik “Selam yurdu”nun anahtarı...
Kayıt Tarihi : 2.3.2008 13:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güzel bir yaz gecesi ve gecenin bir yarısı üç kişiydik orada. Herkes yüreine ne düştü ise onu söyledi. Halk ozanlarının atışmaları gibi. Bu şiir benim sevgili eşim Yılmaz Akgün ve kardeşim Vahit Kemal Kısa'nın(kentin kayıp şairi) birlikte ortaya koyduğu bir eser. Bizim için hoş bir anının güzel bir hatırası oldu.
Kutlarım.
Kalbi Muhabbetlerimle...
SAYGILARIMLA
TÜM YORUMLAR (7)