Üç Ilgın Şiiri - Süleyman Sönmez

Üç arkadaş üç ılgın
Sanma ki bunlar yılgın
Bu susuz yaz gününde
Hep yeşiller içinde

Omuz omuza vermiş
Başları göğe ermiş
Yakarken kızgın güneş
Hiç eyvallah etmemiş

Burun kıvırdı karga
İçmem olurum hasta
Birazcık tuzlu tozlu
Ilık suyu bulunca

Küçük ılgın pek sertti
Tıknaz, yumruğu pekti
Çakarım bak dinlemem
Mızmızları hiç sevmem

Gördün mü hiç sen dedi
Su buldu da ılgınlar
Mırın kırın ederek
Ondan içmem mi dedi.

Kenetlendik el ele
Sorma şimdi nereye
Tuzlu tozlu olsa da
Vatandır her yer bize