Üç İki Bir Şiiri - Taş İskele

Özlemişti,
Bana biraz saçmala dedi kadın,
Adam saçmalama dedi.

Düşümün çatlağından sızdı bilincim,
Altını üstüne getirdiler,
Ruh, cin, peri, cadı, bir de gulyabani...

Kendimi kaybettiğim yerde buldular beni,
Bu ne fantastik vuslat dedi adam...

Bana gelmekten korkma,
Benden dönmekten kork demiştim sana  dedi kadın...

İşte o an başladı her şey dedi adam,
Sen candın,
Ben beden,
Sana gelmek hayat bulmak,
Senden dönmek ölmekti...
İşte o zaman anladım seni.
Ve
Seni aldım,
Kendimi sende unuttum dedi adam.

Düşünün gediğinden girdim içine,
Sana can oldum,
Her bir saçmanla candan öte oldun,
Yanaklarımdaki çingene pembesi senden dedi kadın...

Ve devam etti,
Ölmekten korkma,
Dönmekten kork dedi kadın...

Hiç sevmediği hitap ile
Ekledi,
Hayatım dedi.

Saçmalama dedi adam.

Neyse ki,
Ruh,
cin,
peri,
cadı,
bir de gulyabani,
Ortalığı topladılar,
Bilinç üstüne çıkan düşü,
Bilinç altına süpürdüler...

*
Hayatın fantastik perdesini kapattıkça kadın,
Acıdan bağırıyordu adam,

Işık,
Kamera,
Motor...