Üç Günlük Yoldan Cayanlar Şiiri - Serdar ...

yaşama göversem gövdemi
kaf dağından buruk masallar işitecektim.
Kırmızı başlıklı cüceleri
yiyecekti uyuyan prens.
taciz ateşleriyle uyanan gövdem
uyuyan prensi büyütecekti.

işte buydu benim
zamanı üçe bölerek
ismini ansıdığım geceler.
Gövdem gövdemden ağardı
ne ağlamak için yağmuru beklerdim
ne de yağmuru ağlamamı.
uzak kavgaların boğdurulmuş gözlerini bilirdim
bilirdim insandı aşk diye yandığım
kavgam: bilindik cüzlere hiç benzemezdi

çünkü, ben ağlamasam sırtıma gövdemi alıp
ağlamasam rüzgarlar ellerimde;
işçi sendikaları kıyılara varırdı,
yahudi senetçiler -mesela kohen-
bilmezdi çocuklar kim?
ne kilisenin çanı olurdu
ne camiinin müezzini.
ben ağlamasam, güzelim amerika
gülmezdi yetimlerin arkasından.
bizim o kavga diye bildiğimiz dağ
yontardı,
kantarlara satılmış tinleri.

ey insanı insana sızdıran hafakanlık
ey gördümler altından
mürdümler çıkaran samanlık
adına dünya dedimse ne oldu
ne oldu seni katığım ettiysem?
kavgan kavgam değil mi
değil mi gölgeler içinde gördüğüm gözlerin?

şimdi seni kalbime
kör bir hançer gibi
sızdırıyorum
kanlarımı öperek