Üç Güller Hep Sen Kokarlar 'babama' Şiir ...

selamlar bizden.
güzel şiirinize alkış tutuyor sizi kutluyorum.
şimdiki nesilin bu şiiri okuması lazım diye düşünüyorum.

Yüreği baba sevgisi ve özlemi dolup taşan dost yürek, başın sağolsun! Bu hüzünlü dizeleri okurken, küçük yaşımda kaybettiğim babamı gözlerimin önüne getirdiniz, hüzünlendim. Sevgilerimle esen kalın! (10on)

Tek kelimeyle harikaydı hocam.Yazacak bir şey bulamıyorum.Babaya rahmet dileyerek sabır ve esenlikler diliyorum..

Tebrikler.

Babalar...Çok sevilen, ama sevgimizi pek fazla gösteremediğimiz, hayatımızda onsuz yaşayamam dediğimiz insanlardan biri...
Ben babamı kaybettiğim zaman 23 yaşındaydım. Gurbetteydim. Babamı vefatından 10 gün önce görmüştüm. Helâllaştı, uzun yola gideceğimi biliyordu. Bir daha göremeyeceğini de...Onu bırakıp, Ağrı'ya gitmek çok zor oldu benim için. Çok ağladım geri dönüp bakacağım diye. Ama o yaşta üç küçük çocuğum vardı.
Babam vefat ettiği zaman bana söylemediler. Tam kırk gün sonra haberim oldu. Kış günü çocuklarla gelemiyeceğimi düşündüler herhalde...
Canım babamı, hep o bıraktığım hastane odasında hatırladım. Oysa, bizlere sevgisini her fırsatta gösteren, neş'e dolu, hoş sohbet bir insandı. Sohbetine doyamazlardı. Çok güzel ud ve keman çalardı. Tüm dünyası bizler ve mûsikî idi.
Onunla beraber geçen o güzelim çocukluk yıllarımı asla unutamam. Gurbet, ne yazık ki alnımın yazısı imiş. Her gelişimizde, gözlerinde pırıldayan kavuşma sevincini halâ görür gibi olurum.

Şiiriniz beni çok etkiledi. Babalar, belli etmeseler de en az anneler kadar sevgi dolu ve fedakârdırlar...İnsan ,bunları ne yazık ki, çoğu zaman anne ve baba olunca daha iyi anlıyor.
Yoklukları her an hissediliyor.

Gerçek âleme göç etmiş tüm babalara Allah'tan rahmet diliyorum...
Sevgilerimle...Hâlenur kor

Şiiri okurken birden kendi hüzünümle karşılaştım ve ne kadar benzediklerini gördüm duyguların...İçimizde birikenlerin birden patlaması gibi...İşte öyle sinmiş sayfaya...Hiç çıkmayacak izler bırakarak...

Yüreğin avuçlarında gözyaşlarınla ıslanmış..Her damla anılarla dolu..Damladıkça acıtmış....

Rahmet olsun babana, gidenlerimize.....Dilerim bunu bastıracak acılar düşmesin yaşamına...

:Çok güzeldi...

Çok beğendim kutlarım

YÜREĞİNİZE SAĞLIK DOST ..OKUNDUKÇA OKUNASI BİR ŞİİR YAZMIŞSINIZ TEBRİKLER .

Sizi hasta eden şey bence yazamadıklarınız, boğazınızda düğümlenip kalan ve kelime olamayan duygular :(
Kaybetmeden kıymet bilenlerden ve iyi evlat olabilmek dileğiyle
Yüreğinize sağlık

Öncelikle geçmiş olsun.
Fakat bir nesnel gerçekliği unutuyor gibisiniz.Doğası gereği sonsuz bir yaşam yok!
Ve içinde bulunduğumuz zaman,bizim o ''ilenç şeyle'' aramızdaki mesafeyi daha da kapatıyor.
Evrenin karşı konulamaz yasasının biçtiği hükme boyun eğmek zorunda kalıyoruz böylelikle.
Son kavşak'lar tükenmeyecek; biz orada tükeneceğiz..
Ve kaybediş sonrasında maddesel varlığıyla koskocaman hiç olarak kalacaklar.Tinsel algılayışlarımızla onları yaşatacağız,şiirler yazarken kendimizi hırpalayacağız.
Koklanacak bir sevgiyi aramak peşlerinden; dramatik pensonları şiirin içine koymak kalacak geride.
Yazmak elbette ki güç.Ama dirençli durabilmek gerek.O'nun anılarıyla bütünleşerek geçmiş zaman bahçelerinde gezintiye çıkmak,yolunu gözlemek,''üçgül''ünü ciğerlerinizde solumak da güzel.
Umarsız kaçışların peşinden ağıtlar yakmanın güçlüğü elbette olacaktır.
Dil'im böyle diyor ama ''Kaybedişlerin sırası geldiğinde'' ben ne eylerim; bilinmez ki...
Bildiğim bir şey varsa,şiirin etkisinin okuyucuyu da sarsmaya yetecek ölçüde güçlü duruşudur.
Rahat uyuyordur şimdi..
Saygıların en anlamlısıyla selamlıyorum babanızı...

Vefakar yüreğinizi tebrik ediyorum.

Erdemle.