Üç gelincik Şiiri - Serkan Doğan

ufacık yalanlarla
çelenkler ördüler
menevişlerle sevişen
şen dervişlerdi bilirsin
gülmeyi öğretirlerdi
taşa toprağa dağa
sana bana uzağa
gelince devrilirlerdi
Parisli bir kleptoman
çaldı bütün duyguları
alçakça kaçtılardı
o dağların eteklerine
çağrıştırdıkları ihanet
bize mesel olmuştu
ve kıyamete doğru
muştuyu bir okusun
sayfalarını bir daha
kitaptaki işaretleri
yetmemişti zaman
karşı koymak için
yokuşlara eğildim
sen çıkma meyline
değindiğin o kuşlar
bir bakıma aya küstü
ayaküstüymüş sohbeti
gayet basit ama iyiydi
rengarenk gelinciğiydi
ölmüşüm desen alışık
dalsa derine sarmaşık
kıyasıyla incindiğimdi

küçük (üç gelincik 2)

sevinci ve acısı boğulur bir an
geleceğinden haber verirmişim
gibi gelir nedense inanamazdım..
küçüle küçüle geçerdim kemerinden
upuzun arsız bir geniş zamanda
ne bir telefon var ne de posta
gülmen ağlaman evet hoş da
neden yalnızlığı hiç unutmaz insan
bir bakıma yaşıyoruz işte ama derinden
mendiller eller gözyaşları içerisinde
muskalar, fallar, kurşunlar ve
bir intihar gözbebeklerinde...