Üç Fidandı Soldular Şiiri - Gülseren Akdaş

Yıllar önceydi;
Üç fidandi..
Gül dalıydı...
Dokunsalar kırılacaktı,koruyamadık kurudu..
Gittiler, hayata doymadan hiç pişman olmadan,
Neydi suçları hiç anlayamadık.
Sanki şimdi azmı, suçlu yaşayanlar.,

Dimdik, sağlam,elleri kenetli, gözleri parlak.
Hep bir şarkı tutturdular o soğuk,
Demir kokan odalarda....
Silah tuttu elleri, tetiği çekmeden
Sevinçin şafağı sökmeden,
Kanlı dediler, kan damlattılar, üç fidana,
Öyle bir yere attılar ki,
Düşlerine yağmurlar yağdı.
Gökyüzünü kafesle sardılar.
Onlar; tertemiz, hilesiz, özgür, bir dünya istediler.
Alınlarına kurşun sıktılar, hemde kahpe kurşunlar.
Onların hayalleri tertemizdi.
Gelecek onlarındı,hayalleri vardı.
Özgürlük onların hayat felsefesiydi.
Onları demir yığınlarına hapsettiler.
Ayaklarına prangalar vurdular.
Umutların şafağı sökmeden.
Kan damlattılar kahpe kurşunlarla.
Kurban ettiler yazık ettiler,
Kıydılar, yok ettiler soldurdular,
hayatlarının baharın da.......

31.03.2010