Sen prenses olacaktın,
semadan daha mavi gözlerinle,
bakacaktın…
Rengi güneşten sarı,
uzun saçlarını da,
kuleden salacaktın …
Ben ise prens olacaktım,
simsiyah saçlı, gözleri çakmak çakmak,
beyaz atımın üzerinde,
gururlu…
Belki yedi cücelere,
belki çikolata eve rastlayacaktık…
belki küçük prensle,
yıldızlara çıkacaktık…
Ekmek kırıntılarından,
ormanda yol bulacaktık…
Renklerin en temizine,
sevginin en güzeline doyacaktık…
Ne olursa olsun,
kötüleri yenecektik…
Kısa olurmuş masallar,
kolaymış yazması da,
sonları mutlu bitermiş hep …
Ama bu masalda;
Ne ben seni uyandırdım,
usulca dudağından öperek,
derin uykundan…
Ne de sen beni kurtarabildin,
kurbağalıktan…
Uyandık ikimizde bir yerde,
ne öperek ne öpülerek…
Yazamadım,
kolay olmasına rağmen,
üç elmayla biten,
Mutlu Bir Masal…
Bedri Kenan KaraalKayıt Tarihi : 24.11.2006 21:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!