Üç Dost Şiiri - Yavuz Taş

ney ondört asırdır çalıyor
gül ondört asırdır açıyor
ben ondört asırdır bekliyorum
ney, gül ve ben üç dost
üç vefakar dost vuslat bekleyen,
üç öksüz çocuk
üç yetim:sevgili özleyen.

ney ondört asırdır çalıyor
ondört asırdır bağrı yanık,
MUHAMMET MUHAMMET MUHAMMET(S.AS)
sesiyle gökkubeyi yırtıyor.
sözü yalnız kulak dinler,
neyi gönüller,
aslına dönen gönüller neyi dinliyor

her duyduğumda dostumun sesini
boğazımda bir düğüm,
ellerim terliyor,şakaklarım patlayacak,
dirilip dirilip öldüğüm:
yüreğim kabarıp çatlayacak.

her duyduğumda dostumun sesini
gözlerimde buğu:
o ağıt yakar ben dağlanırım,
çölleri sevdiren,
cennete çeviren,
gel sultanım aşk sensin:
varlıkların adısın
en güzel muhabbetlerin tadısın
şefkat sözlerinin mührüsün
merhametin her alemde,
en güzel yüzüsün
gelde gözlerimden,gözlerime gir:
gözlerim ondört asırdır yaşlı,
ondört asırdır yere bakıyor.
mahsun, matemli,yanıyor...
alıp verdiğim nefesimni alamıyorum
senin yanında ses yükselmez
bu çıkan hışırtıları bağışla ey resul
ciğerlerime söz geçiremiyorum.
gel ey en güzel ögütçü....

gül ondört asırdır açıyor,
ama hiçbir gül o gül gibi kokmuyor,
her kokladığımda dostumu
bir hazan rüzgarı esiyor
tam ondört asır önceden
ters düz ediyor içimi
titrek bir yaprak gibi üşüyorum
burnumda sızılar başlıyor.
hiçbir gül o gül gibi kokmuyor.

her gördüğümde gül dostumun yüzünü,
aklıma resul düşüyor:
ateşten bir nar içimde
ondört asırdır sönmeyen
bogazımdan başlayıp,ayaklarıma iniyor.
aklıma gül yüzlü resul düşüyor
heryeri irem bahçelerine çevirerek
başımı kokusuyla döndürerek
aklıma gül yüzlü resul düşüyor.

ben ondört asırdır bekliyorum
veda konuşmandan beri
doğru dürüst yiyemiyorum
sen taş bağlamışken bağrına
ben yemekten ar duyuyorum...

ney gül ve ben üç dost
üç vefalı dost vuslat bekleyen
Ebubekir, Ali,Ömer gibi
Zeyd, Vakkas, Bilal gibi,
sarılıp birbirimizi avutuyoruz,
ya resul gittiğinden beri:
selamını bekliyoruz,
gelmeni bekliyoruz...