Üç delikanlı Şiiri - Özgür Akdoğan

Hayat bizi lisenin tozlu sıralarında tanıştırdı
Bir bulmacanın, üç bilmecesiydik.
Aynı hamurla yoğrulmuş,
Aynı oyuncakları oynamamıştık.
Biz bu toprakların çocuklarıydık.
Üçümüzün de kırık duyguları,
Hep hayallerimizde yaşattığımız,
Ve hep kursağımızda kalan sevinçlerimiz vardı.
Yüreğimiz,kimsenin tadamayacağı kadar,
Kırık hayallerle doluydu
Ve gözlerimiz, kimsenin bakamayacağı kadar,
Umut doluydu!
Hayat bize ne kadar oyun oynarsa oynasın,
Hep sırt sırta verdik.
Hayatımızda paranın geçmediği anlar çoktu
Parayı,hayal kırıklıklarından sonra öğrendik.
Biz bu yaşamın yaşanmayan günleriydik
Biz bu hayatın üveyikleriydik.
Bütün bunlara rağmen kimse bükemedi bileğimizi
Hayata inat, daha sıkı sarıldık birbirimize
Hiç isyan etmedik bu oyuna,
Oyunu kurallarıyla oynamadık hiç.
Aynı bardaktan su içtik,
Aynı sigarayı çekiştirdik!
Kimse anlayamadı bu yaşam savaşını
Şimdi acıyorum onlara,
Asla bulamayacaklar bu soruların cevaplarını
Hiç olmayacak tahtadan oyuncakları.
Belki bir simidi asla üçe bölemeyecekler
Hiç üç kere ölemeyecekler.
Nereden bilsinler, buna kader,
Paylaştığımıza da dostluk dendiğini…