Üç defa daha sen Şiiri - Yaşar Doğan

Gül yüzün şafaktı zülüflerin dolandığım yayla,
Üstünde alâimisema etrafında rengârenk ayla,
Burnum bile kanasa kıyametler koparırdın sen;
Hep ayakta tuttun beni düşmeye ramak kala!

Tez elden ayrıldık biz, buruk günlerin çarşısında,
Külleri tutup savuran dengesizlik anaforunda,
Kesilen nefesimi hevesimde büyüttüm yılmadan
Körpe düşlerim ardı sıra koşarken çığlık çığlığa!

Bir gece oturup sabır sofrasında dediler bana
Sen son nefesini tutup verdikten yıllar sonra,
Vermediğin lokma kalmamış;
Kalıp renk katayım diye çar-naçar hayatına!

Şimdi bir yanım yok bende ne de yaşamanın eski tadı
Uçan uçurtmadır ak tülbendin üstümde yedi kanadı
Kırılmış - nazı kimseye geçmez bir kuş gibi
Üstünü örttüğüm kanamamış hiçbir hissim kalmadı!

Belki endişendir şimdi, başımı koyduğum taş
Ya da, gelmiş gelecek genlerindir yavaş yavaş
Beni yaşamayla yeniden barıştıran;
Bu önüne geçilmez devran çarkında derin telaş!

Gittiğin günü ayni gün hatırlıyorum Anneciğim;
Hopik yaylasında düşünü gördü kapalı gözlerim,
Suları kurudu kurnanın, öğretmenimin evi ana baba günü
Son kez görmedin beni, zira canımdan çıkıp gelmiştim!

Matemim hala bitmemiş, devinim alyuvar,
Bıraktığın o üç madalyonu boynuna takarlar,
Bıraktım ardın sıra bir Tez ben, üç defa sen;
Bir Görsen –üç kez - Sana ne kadar benziyorlar!

Yaşar Doğan (Lolan)