Üç Dal Yiğit Şiiri - Davut Ziya Üzel

Gülleri kelepçelediler,
Bitmez ilkbahar gecelerinde.

Onlar sert kayalıklarda durdu tomurcuğa,
Yokluğu, yoksulluğu içtiler yirmi beş yıl,
Çizdiler resmini özgürlüğün,
Buğulu camlara bir çocuk gibi.

Onlar sonsuz çölde birer vahacık,
Kocaman deryada minik adacık,
Ve Onlar
Mavi kuş misali uçup gittiler,
En temiz sayfasından ömrümüzün.

Nafaka yeşil soğan üstüne acı ayran,
İstenen kula kulluk dostum akıllı davran.
Voltadadır mahkûm dar boşlukta,
Serin yaylalarını düşünür memleketinin

Eski radyonun cızıltılı sesi,
“Şimdi uzaklardasın” diyor sanat güneşi,
Anadan, babadan ve dosttan ayrı.
Delikanlılarda üşür sıcak yaz günü,
Uyur ve unutur usulca dünü.

Kurulur darağacı ikisinde gecenin,
Zor yerinde uyanır bilinmez bilmecenin.
Sallanır ardı ardına üç dal yiğit
Sallanır mavi kuşlar.
Ve kurşuna dizilir özgürlük.

13.12.2007