Üç Çocuk Şiiri - Samettin Şenkaya

ÜÇ ÇOCUK

Balıkesir Havran acının yeri
Yaş, on sekiz, on dört, dokuz diğeri
Üçü de ana babanın ciğeri
Üç çocuk; anadan babadan ayrı
Dayanacak halleri kalmaz gayrı.

Önce babayı içeri aldılar
Sonra anneyi de suçlu buldular
Onlar; dünya iyisi insandılar
Üç çocuk; anadan babadan ayrı
Dayanacak halleri kalmaz gayrı.

Anne kızına; “Güçlü Kalmalısın”!
İyi olup; ayakta durmalısın!
Okulda başarılı olmalısın!
Üç çocuk; anadan babadan ayrı
Dayanacak halleri kalmaz gayrı.

Kızı; “Anne Seni Çok Seviyorum”!
Hem özlüyor, gelmeni bekliyorum!
Daha çok kıymetini biliyorum!
Üç çocuk; anadan babadan ayrı
Dayanacak halleri kalmaz gayrı.

Nine; “Kızımdan Ne İstediniz” der!
Dede; ömründe ilk, gözyaşı döker!
Üç engelli çocuğuyla ne eder!
Üç çocuk; anadan babadan ayrı
Dayanacak halleri kalmaz gayrı.

Ufaklık; ana yatağında yatar
Uykusunda ana diye sayıklar
Ana özlemiyle hiç durmaz ağlar
Üç çocuk; anadan babadan ayrı
Dayanacak halleri kalmaz gayrı.

SAMETTİN ŞENKAYA
(KUL SAMİ)