İbo:
Kutsal bir gökyüzünün ışığı kadar derin ve aydınlıktı. Haylaz, afacan, yürekli ve korkusuzdu. Annesinin dışarı çıkmasına izin verecek kadar cesur, aynı zamanda başıboş. Korkusuzdu ama o andan sonra korktuğunu anımsadım. Küçücük yüreğinde, küçücük ömründe gözlerinin kataraktında ameliyat edilmişti sağ gözünden. Ve sargılı sağ gözünün acısıyla tekmeledi her yanı; bağırdı, çağırdı. Annesi “-baban gelecek şimdi, sana mama alacak” demekle yatıştırdı onu. Kanmadı. Diğer gözünü de açamadı korkudan. Onca ısrara rağmen açmadı. Korktu diğer gözü de ameliyat olur diye. Ağrısıyla yaramazlığını birleştirdi. Odayı yerle bir etti. Küçücüktü. Hep ağladı. Acıyordu sağ gözü. Ameliyat edilmişti. Babası gelince unuttu acılarını; iki top kek bir meyve suyuna ağrılarını feda etti…
Masal:
Suskun serçelerin, nehirlerde içtiği su ne kadar tatlıysa Masal’ın annesinden emdiği sütte öyle tatlıydı. Konuşacak şekilde büyümemişti, henüz küçücüktü. Annesinden başka kimseyi tanımıyordu bile. Hiç kimse önemli de değildi annesinden başka. Katarakt ameliyatı olmuştu o da, sargılıydı sağ gözü. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Onun bu küçük haline rağmen, bunca acılar niye yaşatılıyordu ki? Boş ifadelerle etrafı süzüyordu sol gözüyle; duvara, pencereye bakıyordu. İsmi ne de güzeldi öyle, ama bahtı değil. Anne ve babasının Kürtçe sözcükleriyle bir an önce büyümeyi bekliyordu…
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
bu guzel eserlerin her zaman takipçisiyim.
basarilarinizi devamini diliyorum sayin koçu
Gülüşlerini asla unutmayacağım Esmanur’un ve yakarışlarını da. Şimdi köyünde ne durumdadır o yaralı küçük gözleriyle…
Eseri ilgiyle okudum,yüreğinize emeğinize sağlık dost,selam ve sevgilerimle...
Göz var görür göz var kördür...memleketimden insan manzaraları...
Şiir yolunuz açık olsun
Sevgiyle kalın
İbo, Masal ve Esmanur...
Kendilerini büyük görenlerin 'bir sürü çift' gözleri ile görmezden geldikleri üç küçük yaşam savaşçısı...
Kimbilir nerede ve ne haldeler şimdi. ya bizler nerede ve ne haldeyiz...
İki top kek ve bir meyve suyuna feda ettiğimiz acı ve sızılarla, küçük mutluluklarla ..
Kutluyorum kalemini sevgili Ulvi Koçu....
(alttan ikinci dizede unutmuycam=unutmayacağım olmalı)
...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta