Üç Cemre Düştü Şiiri - Muharrem Kılıç

Bir gün gökyüzünden bir mesaj aldık
Bir mayanın tuttuğunu anladık
Bunca yıldır bekleriz bu toprağı
Biz de düşünürdük, boşa mı kaldık

Üç cemremiz vardı attık havaya
Biri yere düştü, biri deryaya
Birisi kayboldu der iken baktık
Meğerki asılı kalmış semaya

Yeri, göğü, suyu ısıttı bunlar
Bunları sadece bilenler anlar
Ol dosttan dileriz bir ulu dilek
Bu cemreler olsun hep ulu canlar

Bu cemreler ile insan var olur
Bu cemreler ile gönlü nur olur
Kıymet bilen nice kulların gönlü
Bu cemreler ile hep mesrur olur

Ol yoğ iken kar erimez, gül açmaz
Kar altından kardelen baş uzatmaz
Doğup, güneş gibi parlamaz çiğdem
Serçe bile yuvasına çöp atmaz

Gönül yücelirse yücelir insan
Cemrelerden sonra dincelir insan
Böyle dağ başında kalmazdın sende
Zalim Çoban, şu dediğin anlasan

(21.01.2017-Mahmatlı)