Üç buzul dağının zirvesindeki kardelene...

herşeyin bir anda yitip gitmesi acı verir,
acının bile...
ve çözülür, dağılıveririm kara gecede
yürekler burkan bu gerçeğimle.

tozlarımın arasından
renkler kadar samimi bakarım sana,
rüzgar kadar fütursuz okşarım saçlarını,
yitişim bayram olur yudumladığım her bir zaman zerreciğinde.
üzülürüm, 'aşk bu işte, kavuşamamak' derim.

herşeyin bir anda yitmesi acı verir sevdiceğim,
seviyorum dediğin bir garip sızlanmadır sadece
yitip de gidenin ardından.
aşkın kızılı yok bu sessiz serzenişlerde,
kardeş denizlerimin içtiği misal, umudun mavisi yok.
uğraşsan, bir yakamozluk ışık dahi havalanamaz
adına sevmek dediğin bu avunmanın bağrından.

bırak mezarı olsun geceler,
ardında bıraktığın sahipsiz aşkıma,
ve rengarenk kelebekler havalansın
gecemde açmış çiçekler olan biçare mısralarımda...