Uç Bülbülüm. Şiiri - İsmet Anik

Uç bülbülüm uç dönme bu yerlere
Uç göklere, gökten de yükseklere.
Binbir çile ile yuva kurdun da
Kargalar tepinir oldu yurdunda.

Seherde senin sesinle açardı
Güneşe seninle selam yollardı
Selamı mı kalmadı, Güneş mi soldu
Suspus oldu birden, ahenk kayboldu.

Sakın çıkmasın gökyüzünde sesin
Sırra kadem ol, bilmesin nerdesin
Bir daha aldanma yeşile al'a
Bulutlarda kal, yuva kurma dala.

Yağmurlarla gönderme göz yaşını
Rüzgar avutsun, okşayıp başını.
Damla damla yüreğinde biriksin
Oradan duyulmasın hıçkırık sesin.

Unut bir zaman bülbül olduğunu
Unut onun dalına konduğunu.
Senmiydin dalında şakıyıp öten,
Senmiydin derdiyle tükenip biten.