Üç Boyutlu Zambak Şiiri - Arif Naif

şüpheli binalar uzar gider kalabalıklara
tek atışta yirmi beş füze imha edilebilir
kesin uzay çağındayız, fazla gelişmişiz
üç boyutlu zambakların olduğu piyasada
bakır çağındayız, içimizde un öğütüyoruz
yalancıktan keşfediyoruz denizin dibini

biliyoruz ki sevdaların da ömrü kısa
öğretmenler de ölüyor, insanlar da
dakikalara konuşlanır oklar, çakısız
şimdi seni seviyorum demeyeceğim ama
sen de bunu bilme, ne anlamı kalır?
tonlarca eksik günahın altındayız.

daha bu sabah işsiz kalan arkeologlar
hiç değilse birkaç kemik bulabilselerdi
insan birkaç kemikten ibaret olmasaydı
hiyerogliflerde ne devlet adları vardı
ne de anıt mezarlara kazınan yazılar
tanrı, ölü bir padişah kadar güçlüydü.

kaybediyoruz:
ilerlediğimiz toprakta düşüyoruz
düştüğümüz toprakta ilerliyoruz.
biz ki insanız, zamanın en ilerisinde
kan ve hasretin gölgesinde.
ben ki insanım, onu görene kadar.
ün ve şöhretin gerisinde,
sabrım üç boyutlu zambaklar
lütfen siz de beni anlayınız.