Üç Boyutlu Bedenden Kaçış

Kim konuşabilir senin hakkında?
Kim konuşabilir seninle?
Nereye bakacağım sana şükretmek için; yukarı mı, aşağı mı?
Çünki sen boşluksun
her şeyi içinde barındıran.
Senden başka bir yer yoktur.

Her şey senin içindedir.
Sunmak için neler getirebilirim sana?
Çünki sen her şeysin.
Sen her şeyi verirsin ve hiçbir şey almazsın.
Sende noksan bir şey yoktur.
Ne için şükredeceğim sana?
Tezahür ettirdiklerin için mi ,
Yoksa gizlediklerin için mi?

Nasıl sana ilahiler söyleyebilirim ki?
Ben, benim miyim?
Kendime ait bir şeyim var mı?
Senden ayrı mıyım ben?

Sensin, benim olduğum ne varsa.
Sensin, benim yaptığım ne varsa.
Sensin, benim söylediğim ne varsa.
Sensin, olagelen ne varsa.
Sensin, olmamış olan ne varsa.
Sensin, kendi düşüncende Zihin olan.
Sensin, kendi, yaratışında bana SEN olan.
Sensin, her şeyi yapan, YARATAN
Sensin, her yerdeki Asli iyilik.

Varlığ'ını açıkladın sen
Ve kendimden geçtim ben.
Henüz bedenimdeyken bir tanrı yaptın beni
insanıyla sonsuz hayatının ve doldum mutlulukla.
Bu şükran sözcükleriyle tapıyorum,
Saf İyilik olan sana.
Daha başka dua etmiyorum;
Senin iradenle daima böyle kalayım
hep bilerek ve severek seni
Asla uzak düşmeyeyim bu kutsanmış hayattan.
Beni doldurdun,
bu iyi ve güzel vizyonla.

Zihin gözüm
kör oldu neredeyse ihtişamından,
görünen ışıktan daha çok nüfuz eden,
yine de ölümsüz Hayat'la o kadar dolu olan,
bu yüzden incitmeyen, bana zarar vermeyen. Senin rahmetinle,
bir form şekillendi içimde,
maddeden yapılmış olmayan ölümsüz bir bedene girdim.
Yeniden doğdum SEN’le,
Zihin'de ve bırakıp gitti beni
önceden sahip olduğum bedensel biçim.
Artık bir nesne değilim ben;
elle tutulabilir, renkli, hacmi, boyutları olan.
Yabancıyım görülen her şeye bedene ait görüşle.

Bu türlü gözlere görülür değilim artık.

Araç oldum senin elinde.
Zihin senin mızrabın
ve bilgeliğin bende müzik çalar.
Ruhumun şarkısını söylerim,
çünki sevgin erişmiştir bana.

Sen yeni bir varlık yarattın benden,
bedensel gözlerle görmüyorum artık,
ama şahit oluyorum Zihinim ile.
Yeniden doğduğunda bir insan,
Değildir üç boyutlu bir beden.
Tüm-Zihin'dir O.

Şimdi Zihin'le gördüğümden dolayı,
algılıyorum kendimi Tüm olarak.
Ben yerde ve gökteyim.
Ben suda ve havadayım.
Ben hayvanlarda ve bitkilerdeyim.
Ben yeni doğmuş bebeğim.
Ben hala ana rahmindeyim.
Ben henüz döllenmiş değilim.
Ben her yerde var olan varoluş'um.
İnanılmaz derinlikler görüyorum.
Nasıl anlatabilirim bu vizyonu?
Zihnimle görüyorum Zihin'i.
Biliyorum Bir'i

Beni uyandıran unutkanlıktan.
Görüyorum ruhumu.
Konuşmaya korkuyorum.
Buldum kaynağını tüm güçlerin gücünün
hiç başlangıcı olmayan.
Hayat'la kaynayan bir pınar görüyorum.
Ben Zihin'im!
Ben gördüm!
Aradığım şeyi buldum.
Senin amacında huzuru biliyorum.
Senin iradenle,
yeniden doğdum ben.
Lisan yeterli değil.
Bir sessizlik ilahisi söylüyor tanrılar,
ben de ilahiler söylüyorum sessizce
SONSUZ ZEKANIN İÇİNDE ZİHNİMLE..

ASİFİLİZ