Üç Beş Nöbeti Şiiri - Şiir Sayesi

Gecenin üçü, sabahın beşi…
Kendimi kandırmak için bahaneler dokuyorum
yüreğimin yırtık yerlerine ince bir avuntu gibi.

Acımı dindirecek bir dua arıyorum,
dillerime yamalı umutlar iliştiriyorum
her sabahın doğmayan gününe

Ama yine aynı yerdesin
yine üç beş nöbetinde buluyorum kendimi.
Anlatamadığım ne varsa,
beynimin karanlığında kemiriliyor,
sonra birden dökülüyor dilimden,
birkaç kelimeyle kanıyor içim.

Aklımdan seni sökmek için
her geceyle pazarlık ediyorum.
Uykusuzlukla baş başa kalıyorum,
bir diziye sığınıyorum,
Kahvemin sıcağın da soğumayan bir özlem var,
Sigara üstüne sigara ile yakıyorum geceleri.

Uykuları haram ediyorum gözlerime
Umdumu kaybediyorum
belki sen düşüme gelmezsin diye,
belki gelir de yine gitmezsin diye.
Üç beş nöbetine kendimi
sen yerine feda ediyorum