Üç Beş Nankör Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Lafı uzatmayacağım
Kimi sevdiysek sevgisizliğini nişane etti
Kime kal dediysek gitti
Kime gel dediysek mesafe koydu
Kime kırıldıysak üzerine bastı
Kime sesimizi duyurmak istediysek sağıra kesildi
Kime anlatmaya çalıştıysak anlamamazlıktan geldi
Kimi tuttuysak düştü dalımızdan
Kimi uçurduysak havalara dönmedi
Sanki oyun oynuyoruz gibi
İnsan insanın sınavı olduğunu unutmuş gibi
Nankörlerle sınanıyoruz...
Hayatımı merak ediyormuş iki gözümün çiçeği
İşte böyle bıraktığın yerdeyim...
Tozu dumana katıyorum arasıra ardında
Arasıra da işte kıyamıyorum yine de
Benimsin diyorum
Hiç benim olmasanda...
Sen beni merak etme,
Bilirsin tutunurum tutunmayacak her ne varsa,
Huyum mu kurusun,
Şanstan mı bilmiyorum?
Yalnızlık ölüm değilmiş biliyor musun?
Abartmışlar epeyce
Ölüm gibi sessiz olsa da
İçine koyabileceğin birşeyler var hiç değilse kendi sesin gibi,
Birkaç beyin çınlaması gibi mesela
Birkaç bunalım...
Şimdi bir sofra kurmalıyım
Kahvaltıya kraliyet ailesi gelecek gibi oyun yapıyorum mesela kendime
Gelmiyor sormuyor kimse
eskiden gelen kuşlarımda gelmez oldu...
Sen yine de merak etme beni
iyiyim ben
Üç beş nankör
Yalnızlığım ve ben idare ediyorum...
Zamanı tırtıklıyorum...

Mine Yılmaz Sevinç
04 Ekim 2025
11:55