Üç Beş Kişinin Tek Kişilik Sesi

Dünyada üç beş kişi kalmışız gibi,
Yıllarda sürekli aynı hezeyan,
Düşmanca seçilmiş kış mevsimi,
Soğuyan zavallılar yönlerini bulamaz,
Sisli bir bakışta kararmış kimi...

Kulaklardan taştı ferman,
Söyleyen kim işitilmez,
Çalanda ise aynı heyecan,
Bir türlü kendini dinletemez.

Şu yolda üç beş kişi kalmışız gibi,
İlk gidenler dönmüş bile,
dirilirler şimdi,
Bizdekilerin ise ne vicdanı kalmış ne kini...

Sezilmiyor bu yol korkma ile,
Son kurbanda bak faile,
Kalanlar çoktan susmuş,
İlk kadın imkansıza hamile,
Beşimiz ondan doğmuş gibi.

Zaman zincirle örülmüş, veda vaktidir
Nedense üç beş kişiye sığmaz,
Ama geçmiş olan kafidir,
Son şarkıyı söyleyenler bir yana,
İnsana yalnızlık, bir kemanda bakidir.
Dinleyenlerse üçü beşi geçmiş gibi.