Üç-beş kadeh atınca...

Üç-beş kadeh atınca
bir de yalpalamaya başlarsam
Dede Efendi'de bile zeybek oynarım
anlamasam da,
nara atarım her mızraba...
Kaldırımda hangi taşı gözüme kestirsem
gittiğin her gün için kafana basarım
aslında hiç basamasamda
sokaklar dar gelir küçücük dünyama...

Biz iki diktatörüz seninle
sen, yüreğimi eştikçe
ben asi olurum avarece.
Döktüğün her yaprağı peşinden toplasam
bırak kesemin dolduğunu
yollara saçarım
yaprak dediğin o yılları.
Her zerresinde benim olduğum
damarlarında, dertlere meydan okuduğum
o yaprakları yol tutarım içki masama...

Üç-beş kadeh atınca
karıştırırsam anyayla konyayı
ekmeği şaraba batırıp da yerim
sen diye, gözümden döktüğümü içerim.

Siz bana ayyaş deseniz de
ben, ayyaşlığı sevdalara eş bilirim
adımlarıma emredemeyip yalpalasam da
bu kör umuda yürümeyi ben isterim...