Bir ben süzülürdüm yamaçlardan sanırdım
Sakin, kendi halinde özgürce kanat çırpardım
Diğerleri pek ilgilendirmezdi beni
Arzuları, egoları, ihtirasları korkuturdu
Yalnızlığın tadını çıkartırdım doyasıya
Birde aradım benim gibi olanı var mı diye sessizce
Göremedim bir adım arkamda olduğunu
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
