Üç Arkadaş Şiiri - İbrahim Kipel

Mağaraya sığınan üç kişi, mahsur kaldı,
Her üçünü de kurtulmak endişesi sardı.
Büyük bir kaya gelip, çıkışı kapatmıştı,
Bu üç arkadaşın telaşı, iyice artmıştı.

Anladılar bu kayadan, yardımsız kurtuluş yok,
Biri dedi, ihtiyar büyüklere baktım çok,
Kaya biraz aralandı, fakat çıkılmazdı,
Diğeri dedi, amcam kızına gönlüm kaydı.

Ne ettimse alamadım, kız istemiyordu.
Ben zengindim, o ekmek için yalvarıyordu,
Ekmek veririm dedim, fakat namusa bedel,
Çok açtı dedi, Allahtan korkmazsan haydi gel.

Rabbimden sakınarak, saldım o güzeli,
Ya Rab, kurtar bizi, yetişsin Kudret’in eli.
Taş biraz daha kaydı, denendi çıkılmazdı,
Üçüncü dedi, benim giden bir işçim vardı.

Habersiz gittiğinden, ücreti bende kaldı.
Onun hakkını ayırarak, bir ticaret yaptım,
Bir zaman sonra geldi, önüne sürü kattım,
Bunlar hep benim mi, diyerek hayret etti,

Biliyorsun Rabbim, bunu Senin için yaptım,
Bu halime karşılık, dilerim Senden yardım.
Büyük gürültü ile taş, kaydı yuvarlandı,
Mağara açıldı, dostlar derin bir nefes aldı.