Üç Adım Kala Şiiri - Enver Hergüler

Hep öyle yapardım ya ranzama uzanarak...
Terliğimi alıp vurmak isterken duvarda yürüyen canlıya
Vaz geçtim aniden, yaşamına özenerek.
Bari sen kal yarına derken
Akşam yemeğim geldi.
Bu kez sade çorba değil
Bir kaç nimetle donatılmış, hem tepsi daha büyük.

Sonra beni şafağa kadar uyutmayan
Muhasebeme daldım.
Hatalar irili ufalıdır ya ancak
Kul hatasız olmaz, öyle değil mi?

Son kez kapımı açan kocaman anahtardan
Metal sesi yankıları geldi duvardan.
Aniden gelen sıtma nöbeti yetmezmiş gibi
Üzerime giyip de başka birinin çıkaracağı gömleğim
Soğuğa rağmen terden sırıl sıklam.
Yolu ezberleyip yumdum gözümü
Oraya üç adım kala.

Yumdum gözümü oraya üç adım kala
Okuduğum bir şiir geldi aklıma
Hani saniyeyi asıra dönüştürebilecek
O hayal gücü var ya...

' Neymiş ki birkaç gün
Asırları dakikaya sığdırabilecek
Ya da
Dakikayı asıra dönüştürebilecek
Ve de
Ona karşı asla asla gelinemiyecek
Sırrı hala çözülemeyen eşsiz bir güçtür
Hayal gücü '

Rahatlayıp teselli ettim kendimi doyasıya
Hem acelesi yok
Üç adımlık ömrüm daha var ya
O şafak vakti saat beşe beş kala
Ve...

Hep öyle yapardım ya terliğimi alıp
Sonra vazgeçtim hani.
Ya o akşam yemeği
Muhasebemde beni şafağa kadar uyutmayan hatalar.
Teselli ettim kendimi doyasıya
Yolu ezberleyip yumdum gözümü
Oraya üç adım kala
Oraya üç
Oraya
O.

İşte o şafak vakti saat beşe beş kala
Doğmak üzere olan güneş
Canlara bir can daha sunmaya hazırlanırken
Demir kapı artık ardına kadar açık
Terlikler ranzanın yanında
O son gece
Özenle hazırlanan tepsi
Başka bir vazife verilene dek
Rafta duruyor şimdi.
Duvara tırmanıyor gene
Dünkü ayni böcek.