Üç adam ölecek Şiiri - Gökhan Gürsu

Üç adam ölecek

1.Adam
Tövbe etmişti sevdalanmaya
Gönül mezarlığında taşsız yitik mezarlarda,
Hayalleriyle yan yana uzanmış sevgililer.
Defalarca hançerlenen kalbindeki ümidi öldürmüştü artık.
Boşverdi hayata
Bu gözlere neden bakamıyordu
İnanmıyordu o tam bir inançsızdı
Ama yinede alamıyordu kendini daha çok bakmak istiyordu,
Mezarlığındaki hayallerini hortlatan bu kadın
İçinde benim kadınım olsun diye yalvaran,
Sesteki arsız tutkularla yaktı bedenini,
Elini sıkarken ruhunu sattı,
Bir çift ceylan bakışa,
Mevlanadan medet bozdu densiz, tövbesini,
Suçu aşık olmak cezası belli,
1.Adam ölecek

2.Adam
Aşkım derken evrendeki bütün yıldızları,
Vermek isterdi sevdiği kadına,
Her günü yaşamak isterdi hızlı hızlı,
Sanki ne kadar çok yaşarsa daha çok sevebilirmişçesine,
Gülleri layık değildi kadınına,
Efsane lotusu yakıştırırdı görmesede kulaktan dolma
Yanından geçsede hoppa aşifteler,
O yetişme telaşında,
Geliyordu bu gün aşkı bandırma vapuruyla
Elinde kırmızı kokulu karanfil demedi,
Yüzünden fışkıran sevgisiyle,
Yıkıldığı an sevgilinin kollarında,
Kopasıca tanımadığı bir kol,
Son darbe, öperken incitirim diye korktuğu dudaklara
Yılışık bir yabancı öpüş,
Ellerden düşen karnfillerin bile güldüğü,
Zavallı berduş
Suçu inanmak cezası belli
2.Adam ölecek

3.Adam
O nun mutluluğu şişesiyle,
Çoktan vazgeçmiş insanca yaşamaktan,
Tek derdi var akşama zıkkımlanacak parayı bulmak,
Kim yaşarsa yaşasındı aşkı,
Onun tek aşkı yeni rakı.
Köprü altındaki izbede her gece koyduğu yerdeydi,
Söylenmez,aldatmaz daima severdi,
Yerlerde yuvarlanıp kusmuğunda boğulurken,
İnsan yerine koymayanları bile umursamazdı,
Severdide döverdide girilmez sevenlerin arasına
Yaşadığını mı zannediyorsun? sefil
Sen korkaksın yaşamaya hakkın yok.
2 adam en azından sevdikleri için öldüler,
Sen kendini bile sevemiyorsun
Suçu kendini kandırmak cezası belli
3.Adam ölecek