Üç Şiiri - İsmail Akyüz

Bir daha dönmemek üzere hayatımdan çıkmıştın
seni bir daha görmedim göremedim
görmeye cesaretim de yoktu ne diyebilirdim ki sana
yaşananlardan sonra yeniden beraber olmamız
olanaksızdı
bende senin gibi yapmalıydım her şeyi oluruna bıraktım
hani rüzgarlarda savruldum derler ya işte öylesine
savruldum yıllarca peşimden gelen anılarla
seni görmeden durmadan savruldum
nefessiz kaldım susuz kaldım aşksız kaldım
sensiz kaldım yine de yaşadım
seni aramadım ama unutmaya da çalışmadım
yüreğimin bir köşesinde sen ve anılarımız
yapayalnızdım yıllar aktı gitti çok şey değişti
yıllarca emek verdiğimiz her ne varsa tükendi
bitmez dediğimiz o sevda bir hiç oldu kayboldu

O günlerimizden seni özleten birkaç resim var
resimler ne çok şey anlatıyor
anılar her zaman yalan söylemiyor
hayat ta eskimiş resimler gibi
zaman geçtikçe anlam kazanıyor
sonra öyle bir an geliyor
çıkarıp bakıyorsun yeniden yaşıyorsun
hele bir tanesi var ki ne söylesem o anları anlatamaz
Olimpiyatta çekilmiş hani Galata köprüsünde
o salaş meyhanede
Sevim Agop Sen ve ben anılarsa
bize eşlik eden kadehlerde
o güzelim eskimiş köprüyü sallayan dalgalar
vapur düdükleri martıların çığlıkları
eski bir İstanbul hatırası gibi gelir resim kim görse
ne kadar şen herkes ne kadar mutlu
aydınlık gülümsemeler
ama ne kadar da acılara gebe
beklenmeyen ayrılıklar bizi saran kederler
bunu kim bilebilirdi ki düşünemezdik bile