UB-098 Umutla! .. Şiiri - Mehmet Çoban

Umutla ileriye baktığımda
Engel olarak kendimi gördüm
Kendi düşüncelerimi
Kendi hayallerimi
Kendi isteklerimi
Kendi beklentilerimi
Sınırsızdı onlar
Sanki olmazsa olmaz
Cinsindendi onlar…

Sanki diyordu düşüncelerim
Düşüncelerimin egemenliği için
Başka düşünceleri yok etmeliyim
Bu ülkenin tek gerçeği benim
Benden başka gerçekleri silerim

Ürperdim kendimden
İçimdeki bencillikten
İnsana düşüncelere saygısızlıktan
İçimdeki korkunç dayatmacılıktan

Sokağa çıktım
Kimilerinin asıktı yüzleri
Kimilerinin gülüyordu yüzleri
İçimdeki düşüncelerle
Dayatmacı düşüncelerle
Baktım insanlara
İşte şu, mutlaka benden farklı
İşte şu da, mutlaka benden farklı
Düşünüyor, hissediyor, yaşıyor
Beklentilerim farklı diyor

Düşündüm ilke olarak
Mutlaka farklılıklar olacak
Ya ama bu farklılıklar
Ya ama bu farklı olanlar
Toplumda çoğalırsa
Toplum onlara inanırsa
Ben ne olurum dedim
İçimde kinleri düğümledim
İlkelerimi özde kaybettim

Bu özlere varınca düşüncelerim
İçimdeki ile olayları izledim
Söylerken her sözü ben
Endişeliydim içimdekinden
İçimdeki haykırıyordu
Yalan söylüyorsun
Sen onları asla istemiyorsun
Ben kendim böyle olunca
Böyle bakmışım hep karşıma

İnsanlık söylemimdeki umuduma
Engel oldu içimdeki korkular bana
Artık her insanlık söyleminde
Aradım art niyet arkasında

Biliyorum,

Yenemezsem içimdeki korkuları
Kabul edemezsem farklılıkları
Kaldıramazsam içimdeki dayatmayı
Yaşayamam/yaşayamayız asla insanlığı

Biliyorum,

Yaşamak istiyorsak insanlığı,
Atmak gerek içimizdeki düşmanlığı! ..

27.05.2006 - İzmir