UB-087 Öksüz çocuk... Şiiri - Mehmet Çoban

Bir öksüz çocuk
.......................sokakta,

Kimse umursamıyor,
.....................vicdanda...

Üstü başı yırtık,
.....................çıplaklıkta..

Geceden kalmış,
......................dışarıda,

Bir deri, bir kemik,
......................açlıkta..

Gözleri insanlarda,
......................anlamlıca.

Çoğu bakıp geçiyor,
......................insanlıkta..

Yüce devlet babası,
.....................sorumsuzlukta.

Duyarlı halk anası,
.................. umursamazlıkta.

Ve öksüz çocuk,
...................sokaklarda.

Güçsüz korumasız,
......................tuzakta..

Düştü düşecek,
.....................yakında..

Acımasız çeteler,
.....................kucağına,

Çıkacak intikamla,
.....................karşına..

Sahip çıkılmamanın,
.....................sorgusuna.

Ve öksüz çocuk
.....................sokaklarda

Zaman çağdaş,
....................insanlıkta..

Sözlerde insanlık var,
...................karanlıkta..

Eylemsizlik var,
...................vicdanlarda..

Ve öksüz çocuk,
...................sokaklarda..

Devlet babası,
Halk anası yok,
....................ortalıkta..

Sorumluluk sadece,
......................konuşmakta.

Yaşam diz bozu,
......................savurganlıkta..

Bana ne, eğlence,
.......................hayatta.

Harcananlar hesapsız,
.......................sorumsuzca.

Kırılan tabaklar, potlar,
........................İnsanlıkta kara

Ve öksüz çocuk
......................sokaklarda! ..

Bir gün çıkacak,
......................insanların karşısına.

Yüzüne tükürecek kinle,
......................insanların insanlığa! ..

14.06.2006 - İzmir