UB-083 Küserse, Şiiri - Mehmet Çoban

Düştü aklıma
Perişan oldum
Karabasanda
Kayboldum! ..

Ne arsızım ben
Doğru bilmeden
Tüm bencillikle
Haksızlık ettim
Doğal güzelliklere
Yaktım, yıktım
Kopardım, kırdım
Kirlettim, çiğnedim
Öldürdüm zevkimle
Geçinmek için
Hiç değil bile…

Ama o,
Verdi bana
İçirdi, yedirdi
Besledi, giydirdi
Sakladı, yaşattı
İhtiyaçta kalmama
Hiçte razı değildi…

Sınırsız bolca,
Sundu hayatıma.

Bir gün,
Arsızlığım geldi
Acımasız aklıma
Aklım dedi
Bak hayatına
Ne yaptın sen?
Sana hayat olana
Yaşamak için
Değil zevk için
Öldürmektesin
Seni besleyeni
Küstürmektesin

Düşündün mü?

Doğa küserse insana,
Kalır mı hiç hayat sana?

Sahip çık hayatına
Yol verme çıkarcıya

Çıkarcı,
Ha, ormanı yakmış
Ha, seni yakmış

Ha, ağacı kesmiş
Ha, seni kesmiş

Ha, doğayı kirletmiş
Ha, Seni kirletmiş

Ha, doğayı katletmiş
Ha, seni katletmiş

Ha, doğayı yok etmiş
Ha, seni yok etmiş

Ne farkı var düşünsene?

Bir gün toprak ana
Bakacak yapılanlara

Diyecek,

Haramdır ürettiğim insana
Dese, artık küstüm ben ona

Kopar o zaman kıyametin,
Böbürlenme kalmaz kıymetin! ..

09.06.2006 - İzmir